Het regent pijpenstelen wanneer de rouwauto parkeert. Er komt familie mee om tante Maud te begeleiden naar een kamer in het Afscheidshuis. Wanneer ze richting de deur lopen doe ik vast open zodat ze direct naar binnen kunnen. Binnen overleggen we welke kamer het beste past.

Een meisje van een jaar of 8 probeert haar moeders aandacht te trekken maar zij is druk in overleg met haar broers en zus. Ze kijkt teleurgesteld en gaat in de keuken zitten. Een paar minuten later probeert het meisje het nogmaals maar haar moeder reageert weer niet en nu raakt het meisje echt gefrustreerd. Haar oom ziet het en vraagt wat ze wil vertellen. “Ik mocht kiezen van tante Maud. Waarom moet ik stil zijn en mag ik niks zeggen?

Het is even stil in de ruimte. ”Ik vind dit niet leuk”, zegt ze er met een zacht stemmetje achteraan. Haar moeder wil reageren, maar haar oom reageert sneller en vraagt haar welke kamer zij dan graag zou willen. “De groene kamer” zegt ze enthousiast. “Tante Maud houdt van groen, het bos en het gras”. En terwijl ze dat zegt lichten haar ogen op. Ze wordt gehoord.

En zo gebeurt het. Wanneer we tante Maud in de kamer hebben gezet, loopt het meisje naar de kist en zegt zachtjes tegen haar tante: “het is gelukt, ik mocht kiezen.” Ze lacht van oor tot oor en is trots op zichzelf.