Een man staat samen met mij, zijn dochter en een groot krat met spullen te wachten op de rouwauto. Zijn vrouw is ondanks haar mooie leeftijd onverwachts overleden. Meneer vertelt dat ze 89 is en ze pas geleden hun 65 jarig huwelijks jubileum gevierd hebben.

Wanneer we mevrouw in de kamer hebben geplaatst, komt het krat op tafel. De dochter glimlacht en zegt; ‘Papa en mama waren bezig met een puzzel die ze van ons hebben gekregen met hun jubileum. Ik denk dat papa de puzzel hier af wil maken’. Ik kijk naar de tafel en zie een doos waar op de voorkant een mooie oude trouwfoto staat. Met zorg wordt de puzzel uitgerold op tafel. De man vertelt dat hij op de helft is, nog ongeveer 750 stukjes te gaan.

In de dagen erna zie ik bij de controle dat de man aardig door puzzelt. Wanneer de dag van de uitvaart is aangebroken, ontbreken er nog een paar stukjes. Na het sluiten van de kist loopt de man terug naar de tafel, legt het laatste puzzelstukje en veegt een traan van zijn wang. ‘Onze liefde is compleet. 67 jaar waren we samen. Het leven was niet gemakkelijk, net als deze puzzel. Het is goed zo, ik heb mijn prachtige gezin bij me en alle mooie herinneringen. Ik houd van je lieverd’.

Eeuwige liefde, voor altijd verbonden met elkaar via 1500 puzzelstukjes…