Een paar maanden geleden waren we uitgenodigd op de bruiloft van mijn schoonzus en zwager. Een mooie liefdevolle dag waar we zin in hadden. De liefde vieren. Voor het bruidspaar was het begin van de ceremonie een belangrijk moment. Er stonden 3 foto’s, 2 met de ouders van mijn zwager en 1 met mijn schoonvader op een tafeltje vlakbij het bruidspaar en daarbij 3 kaarsjes. Bij het noemen van de namen werden de kaarsjes aangestoken. Zo waren ze er toch in gedachten bij op deze mooie dag.

Pas geleden hadden we de uitvaart van een tante. Ze hield van haar familie. Ze vertelde een paar jaar geleden dat ze van alle broers en zussen die overleden waren, een foto op haar slaapkamer had staan en elke avond en ochtend even naar ze keek. Ze miste ze, maar elke dag even naar ze kijken hielp haar om verder te kunnen.

Tijdens haar uitvaart stonden de foto’s uit haar slaapkamer voor in de kerk samen met verschillende kaarsen. Bij het noemen van de namen van haar broers en zussen, werden de kaarsen aangestoken. Ook bij een overlijden worden de mensen die we missen herdacht in de familie. Het raakt me weer. De symboliek van herdenken vind ik erg mooi en ontroerend. Het houdt de herinneringen levend.

Stilstaan bij onze dierbaren die we missen… in mooie en verdrietige momenten…