Veldbloemen
Zittend in de auto rijd ik door Deventer. De zon schijnt krachtig op mijn huid. Mijn humeur is met de komst van de zon een stuk verbeterd en ik neurie de deuntjes van de radio mee. Onderweg vallen de mooie bloeiende bermen me op. Klaprozen, margrieten, fluitenkruid en vele andere bloemen bloeien prachtig. Ik geniet er van.
Wanneer ik in het afscheidshuis kom, is een familie met elkaar in gesprek over een bloemstuk. De een wil een groot statig stuk met rode rozen, de ander vindt dat niet passen. Het gesprek gaat een poosje door terwijl ik in de keuken bezig ben. De kleinzoon van de overledene komt naar me toe en vraagt of ik ze kan helpen. Natuurlijk wil ik dat en loop mee naar de kamer. Ze vragen mij wat ik vind passen. Ik vertel wat ik zie, een kleurrijk persoon. Ook vraag ik de familie hoe ze bij leven was, en wat voor bloemen er vroeger bij haar thuis stonden. De dochter vertelt dat toen ze klein was, haar moeder regelmatig een kleurrijk veldboeket plukte en deze in een vaas op de schoorsteenmantel zette. Ik kijk haar aan en zeg dat ze naar mijn idee antwoord heeft op hun vraag. De andere familieleden reageren enthousiast. Dit past wel bij oma, zegt de kleinzoon. Kleurrijk, vrolijk en niet standaard.
Ik glimlach en bedenk me dat ik onderweg hierheen ook erg heb genoten van veldbloemen. Het bloemstuk op laten maken komt wel goed, zeker in deze tijd van het jaar.
