Hoop voor 2021

Aan het begin van elk jaar blik ik terug op het afgelopen jaar. Wat is er gebeurd, welke plannen heb ik uitgevoerd en waar ben ik dankbaar voor. Kortom, je maakt de balans op. En een bizar en surrealistisch jaar was het wel!
De eerste weken van 2020 gingen voorbij totdat Corona een dikke streep door veel plannen trok. Het leven kwam zo goed als stil te liggen. Onze gebruiken en gewoontes moesten door strenge regels en beperkingen worden aangepast, ook bij uitvaarten. Ineens mocht je elkaar niet meer aanraken, troosten, knuffelen … kortom afstand houden.

Veel mensen hebben afgelopen jaar iemand verloren, afscheid nemen zoals men wilde kon niet meer. Emotioneel hoorde ik de verhalen van families aan en voelde me onmachtig. In mijn natuur zit mensen helpen, maar wat kon ik doen? Steeds in mijn achterhoofd zat de vraag, wat zou ik zelf graag willen als het mij zou treffen? Vanuit die vraag heb ik afgelopen jaar mensen begeleid en blijf ik doen. Samen anders denken en met oplossingen komen die passen bij de familie. Ik denk aan erehagen of afscheid nemen in kleine groepjes in één van de familiekamers. We moeten het doen met wat wel mag en kan. Wat hoop ik enorm dat we elkaar snel weer mogen vastpakken, knuffelen en troosten!