Gesloten kist

Het is half 11 ’s avonds wanneer de rouwauto stopt voor ons rouwcentrum. De familie komt mee om hun overleden moeder te begeleiden naar één van onze opbaarkamers. Een dochter vertelt dat de kist gesloten blijft want dit wilde haar moeder graag. Ze vindt dit moeilijk en begint te huilen. Graag had ze nog een paar dagen haar gezicht willen zien, haar handen willen vasthouden, haar willen aanraken. Het is een dubbel gevoel en maakt haar emotioneel. Dit begrijp ik heel goed, want wat is de goede keuze? Is het de keuze van de overledene, of die van de nabestaande? De familie respecteert de keuze van hun moeder, en zet eigen gevoel opzij. Wel hebben ze voor een sleutelkamer gekozen zodat ze op hun moment bij hun moeder kunnen zijn.

Op de dag van het afscheid spreek ik dezelfde dochter weer. Ze vertelt dat ze het de afgelopen dagen heel prettig heeft gevonden om bij haar moeder te zijn. Ondanks dat de kist gesloten was, heeft ze goed afscheid van haar kunnen nemen en kan ze verder met de rouwverwerking. Dat vind ik mooi, in Afscheidshuis Deventer is de keuze van moeder en dochter samengekomen en hierdoor is het dubbele gevoel omgezet in iets moois en dierbaars.

Jolanda,

Gastdame Afscheidshuis Deventer