Eerbewijs 2022

Het is 4 mei en we gaan naar het Nationaal Ereveld in Loenen. Lopend over het ereveld kijken we naar de graven. We lezen de namen en rekenen uit hoe oud iemand is geworden. De meesten zijn jonger dan ik en er liggen zelfs kleine kinderen. We zijn er van onder de indruk.

We lopen in de richting van een man die bij een graf bezig is. De middelste spot een fotolijst en vraagt aan hem, “Ligt de man die op de foto staat hier begraven?”. Hij vindt het erg leuk dat ze geïnteresseerd is en vertelt dat zijn oom hier begraven ligt. Omgekomen bij de Slag om de Schelde. De man vertelt dat hij elk jaar in Loenen bij de herdenking aanwezig is. Het is erg indrukwekkend wat hij vertelt, door zijn verhaal komt de grafsteen met naam en foto echt tot leven. We bedanken de man voor zijn tijd en openheid en lopen verder. Thuis kijken we live naar de herdenkingsdienst met kranslegging die daar wordt gehouden. Vooral één krans valt op, die met de kleuren van de Oekraïense vlag.

’s Avonds kijken we naar de Nationale Dodenherdenking op de Dam. De trompet klinkt … 2 minuten stilte … Wanneer het Wilhelmus start, zegt de jongste: “Mama, ik dacht aan iedereen in de tweede wereldoorlog hoor, maar een beetje extra aan de mensen in Oekraïne. Bij hen moet het ook weer vrede worden.” Ik had het zelf niet beter kunnen zeggen…