Veel mensen hebben een hechte vriendschap met hun huisdier. Het dier is onderdeel van het gezin. Wanneer er iemand weg valt binnen het gezin is dit voelbaar. Niet alleen voor mensen, maar zeker ook voor een huisdier. Dit bleek ook zo te zijn bij een familie in het Afscheidshuis.
Vier dagen geleden is een alleenstaande mevrouw bij ons gebracht. De familie vertelde dat ze gek met haar hondje was, en dat ze het hondje bij hen thuis hebben opgevangen. Sinds mevrouw is overleden eet hij niet en jankt de hele dag. De dochter weet niet wat ze met de situatie aan moet. Ik vraag haar of de hond in het Afscheidshuis is geweest om afscheid te nemen van zijn baasje, maar dit blijkt niet het geval. “Mag dat dan?” vraagt de dochter. Ik vertel dat dieren ook rouwen, en dat ze ook afscheid moeten nemen.
Ze is naar huis gegaan en heeft het hondje gelijk mee terug genomen naar het Afscheidshuis. Wanneer ze voor de ingang staan stopt de hond met janken. Eenmaal binnen is de hond rustig en als hij bij zijn baasje komt, begint hij te snuffelen. Na een paar minuten is het goed. De hond heeft afscheid genomen van zijn baasje. Bij de uitvaart is de hond er ook, als onderdeel van het gezin.
